Jazz is een muziekgenre dat aan het begin van de 20e eeuw , misschien wel eerder , binnen de Afro-Amerikaanse gemeenschappen in de zuidelijke Verenigde Staten . Zijn wortels liggen in het combineren van Afro-Amerikanen van bepaalde Europese harmonie en vormelementen , met hun bestaande Afro – gebaseerde muziek . Zijn Afrikaanse muzikale basis is duidelijk in zijn gebruik van blue notes , improvisatie , polyritmiek , syncopen en de geslingerde nota . Van zijn vroege ontwikkeling tot op heden , heeft de jazz ook opgenomen elementen uit de populaire muziek in het bijzonder , in zijn vroege dagen , uit de Amerikaanse populaire muziek .
Als de muziek zich heeft ontwikkeld en verspreid over de hele wereld het is , sinds zijn vroege Amerikaanse begin, getekend op verschillende nationale , regionale en lokale muzikale culturen , die aanleiding geven tot vele kenmerkende stijlen : New Orleans jazz dateert uit de vroege jaren 1910 , big band swing , Kansas City jazz en zigeuner jazz uit de jaren 1930 en 1940 , bebop van de medio – jaren 1940 naar beneden door Afro-Cubaanse jazz , West Coast jazz , ska jazz , cool jazz , Indo jazz , avant – garde jazz, soul jazz, modale jazz , kamer jazz , free jazz , latin jazz in diverse vormen , smooth jazz , jazz- fusion en jazz rock, jazz funk , loft jazz , punk jazz, acid jazz , ethno jazz , jazz tik, cyber jazz , M -Base , nu jazz en andere manieren van het spelen van de muziek. De benadering van improvisatie is enorm ontwikkeld in de geschiedenis van de muziek.

In het begin van New Orleans en Dixieland jazz , performers beurten het spelen van de melodie , terwijl anderen geïmproviseerde countermelodies . Door de swing tijdperk , werden big bands komen naar meer vertrouwen op geregeld muziek: arrangementen waren ofwel geschreven of geleerd op het gehoor en opgeslagen , terwijl de individuele solisten zou improviseren binnen deze regelingen . Later, in bebop verschoof de focus terug naar kleine groepen en minimale regelingen , de melodie (bekend als de “kop” ) zou kort aan het begin en einde van een stuk worden vermeld , maar de kern van de prestaties zou de reeks improvisaties . Later stijlen zoals modale jazz verlaten de strikte notie van een akkoordenschema , waardoor de individuele muzikanten om nog meer vrij binnen de context van een bepaalde omvang of functie improviseren . In vele vormen van jazz solist wordt vaak ondersteund door een ritmesectie die de solist begeleidt door het spelen van akkoorden en ritmes die de structuur lied schetsen en aanvulling van de solist . In avant – garde en free jazz idioom , is de scheiding van solist en band verminderd , en er is vergunning , of zelfs een vereiste voor het verlaten van de akkoorden, toonladders , en ritmische meter .